MEŞGULÜM, MEŞGULSÜN, MEŞGUL…

Günün birinde ‘Keşke zamanım varken şunları yapabilseydim’ diyeceğimizi bile bile bugün sürekli küçük şeylerle meşgul olmamız aslında ne büyük trajedi…

‘Medar-ı maişet’ için… Bugünün jargonuyla ‘karnımızı doyurabilmek’, geçinebilmek için…
‘Kariyer’ için…
‘Çevre edinebilmek, statü yükseltmek’ için…
Para pul için…
Makam mevki için…
Ama sürekli, ama kesintisiz, ama deliler gibi çalışıyoruz.

Ve fakat dikkat edin;
‘Aşk için’ değil mesela…
‘Kendimizi gerçekleştirmek için’ değil…
‘Üç günlük dünyada daha mutlu ve daha mutmain (doyuma, nirvanaya ulaşmış) olabilmek için’ değil çabamız…
‘Hayata -o hep imrendiğimiz kimseler gibi- kahramanca meydan okumak, bizi boğan rutinlere baş kaldırmak için’de değil…
Esas önemli şeyler için değil yani, ‘ucuz, önemsiz ve küçük şeyler’ için çalışıyoruz…
Çoğumuz ve belki de hepimiz böyleyiz…

O nedenle işte günün birinde yine çoğumuz-büyük olasılıkla-‘İyi ki böyle yaşadım’ diyemeyeceğiz de ‘Keşke zamanım varken şunları yapabilseydim’ diyeceğiz.

Esasen şimdi, şu anda bile eleştirdiğimizden farklı halde değiliz.
Sadece şu son bir yılınızı nasıl geçirdiğinizi düşünsenize:
‘İyi ki öyle yaşadım’ mı diyorsunuz yoksa ‘Keşke şunları yapabilseydim’mi?
***
Yapmaktan hoşlandığımız şeylere zaman ayıramamaktan bahsediyoruz; ama en az bu kadar trajik bir başka durum da ‘birlikte olmaktan mutluluk duyduğumuz insanlara zaman ayıramamak, onlarla yeterince birlikte olamamak’…
Yine küçük ve fakat bütün hayatımızı işgal eden meşguliyetlerimiz yüzünden…
Annemizle, babamızla, sevgilimizle, çocuklarımızla, can dostlarımızla bir arada olamamak…
Halbuki dünya üç günlük!
Halbuki en kıymetlilerimiz onlar…
***
‘Önceliklerimiz’ konusunda kontrolü hepten kaybetmiş görünüyoruz.
Sen, ben, o…
Biz, siz, onlar; hepimiz…
Fena halde meşgulüz.
Medar-ı maişetle, parayla pulla, makamla mevkiyle ve yani incir çekirdeğini doldurmayacak şeylerle…
Dolayısıyla da birbirimize zaman ayıramıyoruz.
Ne yazık!

Şimdi bütün bunları masanın üstüne koyduktan sonra siz söyleyin Allahaşkına, Paul Auster haksız mı?
O diyor ki ‘İnsanlar asla söyledikleri kadar meşgul değillerdir. Onların öncelikleri vardır ve bazen size sıra gelmez…’